sábado, 11 de julio de 2015

Επιπτώσεις Μνημονίου (Γ' μέρος)

| A' ΜΕΡΟΣ | B' ΜΕΡΟΣ |

ΚΥΠΡΟΣ: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ: ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ


ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ (ΜΑΡΤΙΟΣ ΤΟΥ 2013)


ΠΡΟΛΟΓΟΣ


Από την αρχαιότητα φιλόσοφοι και λογοτέχνες εστίασαν την προσοχή τους στην φύση μίας συγκεκριμένης ιδανικής Πολιτείας όπου η σωστή διαχείριση των κοινών θα αποτελούσε το βασικό θεμέλιο για μια δίκαιη κοινωνία. Παρά τον αγώνα των εναλλακτικών κινημάτων για να ανακτήσει η πολιτική πρωταρχικό ρόλο στην καθημερινή ζωή, το πρόβλημα σήμερα έχει ουσιαστικά δημοσιονομικό χαρακτήρα και πρέπει να λυθεί μέσω της ριζικής αλλαγής των παραδοσιακών σχέσεων εξουσίας που καθόρισαν την όλο και μεγαλύτερη επίδραση της χρηματοπιστωτικής ελίτ στις οικονομικές εξελίξεις.


Η ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΣΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ: ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΑΡΧΩΝ


Η σύμβαση πώλησης των ελληνικών παραρτημάτων της Τράπεζας Κύπρου, της Λαϊκής Τράπεζας και της Ελληνικής Τράπεζας στην Τράπεζα Πειραιώς εντάχθηκε σε ευρύτερο σχέδιο δραστικής μείωσης των διαστάσεων του Κυπριακού χρηματοοικονομικού συστήματος που ήταν περίπου επταπλάσιο του μεγέθους του εθνικού ΑΕΠ. Το γεγονός χαιρετήθηκε ενθουσιωδώς από τον τότε Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου κ. Πανίκο Δημητριάδη ο οποίος ομολόγησε ότι η συναλλαγή έκλεισε με ικανοποιητικούς όρους για τα συμφέροντα της χώρας αφού το εισπραγμένο ποσο (524 εκατομμύρια ευρώ) ισοδυναμούσε με το 66% της πραγματικής αξίας των τριών οργανισμών. Παρ'όλα αυτά, ο Δημητριάδης δήλωσε αντιφατικά ότι θα επρόκειτο να επιστραφούν 500 εκατομμύρια ευρώ στους πιστωτές (ΕΚΤ) για την αποπληρωμή του ELA (Emergency Liquidity Assistance) που το 2012 είχε παραχωρηθεί στην Λαϊκή Τράπεζα. Ταυτοχρόνως, διακεκριμένα στελέχη του Υποργείου Οικονομικών διέψευσαν την αισιοδοξία της κυπριακής πλευράς ισχυριζόμενοι ότι οι συνθήκες της εκποίησης ήταν πολύ βελτιώσιμες, αν και αναγνώρισαν πως η διαδικασία σημάδεψε μια πρωτοφανή εξέλιξη στις σχέσεις αμοιβαίας οικονομικής εξάρτησης ανάμεσα στην Αθήνα και την Λευκωσία. Τέλος, η Διοίκηση της Τράπεζας Κύπρου τόνισε ότι το ξεπούλημα των ελληνικών υποκαταστημάτων του ιδρύματος προξένησε ζημιές αξίας 2 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η συμφωνία επικυρώθηκε εγκαίρως από την Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ

Μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, στελέχη της Εκτελεστικής Επιτροπής της Τράπεζας Πειραιώς σχολίασαν ότι η συγκεκριμένη συναλλαγή ήταν πολύ συμφέρουσα τόσο για τον αγοραστή, που έτσι επέκτεινε το εγχώριο δίκτυο του, όσο για των πωλητή ο οποίος αποταμίευσε πιο πολλά χρήματα απ'ό,τι αλλα ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που είχαν μεταβιβάσει σε τρίτους τις δραστηριότητές τους εντός της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Τράπεζα Πειραιώς έβγαλε καθαρά κέρδη περίπου 3.6 δισεκατομμυρίων ευρώ λόγω του ότι η εύλογη αξία του τιμήματος εξαγοράς των τριών οργανισμών ήταν πολύ κατώτερη σε σχέση των περιουσιακών στοιχείων που αποκτήθηκαν (η διαφορά υπολογίστηκε σε 3.4 δισεκατομμύρια ευρώ, κάτι που προσδιορίζεται ως "αρνητική υπεραξία").

Οι διαβουλεύσεις με τους επενδυτές (Alpha Bank, Εθνική, Πειραιώς και Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) φέρθηκαν σε πέρας από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που τους απαίτησε να προχωρήσουν γρήγορα και αποτελεσματικά στην διαδικασία ενσωμάτωσης των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στο λειτουργικό σύστημά τους. Η Πειραιώς δημοσιοποίησε ανακοίνωση που απέδωσε την επιλογή της στο γεγονός ότι κατά τα τελευταία 15 χρονια κατάφερε να απορροφήσει περισσότερο από 15 χρηματοοικονομικούς ομίλους: η πιο γνωστή υπόθεση συνέβη το καλοκαίρι του 2012 όταν η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ της χάρισε το καλό μέρος της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος για 95 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το κακό μέρος εκκαθαριζόταν από το Κράτος. Λίγους μήνες αργότερα σημειώθηκε άλλη "ιστορική επιτυχία" με την απόκτηση της ελληνικής θυγατρικής της πορτογαλικής τράπεζας "BCP Millennium" για 1 εκατομμύριο ευρώ. To πολύ χαμηλό τίμημα οφείλετο κυρίως στα ογκώδη χρέη του φορέα τον οποίο η Λισαβόνα είχε ανακεφαλαιοποιήσει διοχετεύοντας  400 εκατομμύρια ευρώ. Σε αυτό το σημείο, χρειάζεται να λάβει κανείς υπόψη του τους λόγους που συνέβαλαν στην μετατροπή ενός οργανισμού που είχε υποστεί σοβαρές ζημιες μετά το κούρεμα του 2012 στον δεύτερο ελληνικό χρηματοπιστωτικό όμιλο.

ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΤΡΙΟY ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΡΟΒΟΠΟΥΛΟΥ-ΣΑΛΛΑ: ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ 

Μια αμερόληπτη ανάλυση της υπόθεσης Κύπρου-Πειραιώς θέλει μία προσεκτική μελέτη των αγράφων κανόνων που ρυθμίζουν την λειτουργία της ελλαδικής κοινωνίας και την απονομή της εξουσίας σε όσους συνάπτουν στενές σχέσεις με εκλεκτούς πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους.

Το ιστορικό της διαπλοκής άρχισε το 2001, όταν ο διαχειριστής του ομίλου "MARFIN INVESTMENT GROUP" κ. Ανδρέας Βγενόπουλος εξαγόρασε την PRIME BANK, μια μικρή επενδυτική τράπεζα ιδιοκτησίας της Πειραιώς, η οποία μετονομάστηκε σε MARFIN BANK. Το 2006, ο κ. Βγενόπουλος επέκτεινε τις δραστηριότητές του στην Μεγαλόνησο αποκτώντας το 21.6% της Λαϊκής Τράπεζας και παράλληλα δημιούργησε την "MARFIN EGNATIA BANK", την ελληνική θυγατρική του Κυπριακού ομίλου που την απορρόφησε το 2011. Το 2010 η MARFIN INVESTMENT GROUP εξέδωσε ομόλογο ύψους 252 εκατομμυρίων ευρώ που δεν προσέλκυσε το επενδυτικό κοινό εκτός από κάποιες εταιρίες ελεγχόμενες από τον ίδιο τον κ. Βγενόπουλο και τον παντοδύναμο Πρόεδρο της Τράπεζας Πειραιώς κ. Μιχάλη Σάλλα. Στον χρηματοπιστωτικό τομέα η ανταλλαγή χαρών είναι κάτι σύνηθες: από τον εσωτερικό έλεγχο που ζήτησε η Διοίκηση της Λαϊκής Τράπεζας στις αρχές του 2012 προέκυψε ότι το προηγούμενο έτος ο κ. Βγενόπουλος παραχώρησε δάνειο αξίας 113 εκατομμυρίων ευρώ στον γνωστό τραπεζίτη που σκόπευε να αυξήσει το μετοχικό του πακέτο στην Πειραιώς. Το ποσό κατατέθηκε σε τρία υπεράκτια σχήματα με έδρα την Κύπρο τα οποία ανήκαν στην οικογένεια Σάλλα. Με αυτόν τον τρόπο, τα κοινά συμφέροντα κάμποσων ισχυρών κατέστρεψαν μία ολόκληρη χώρα, ενώ ο τότε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος (2008-2014) κ. Γεώργιος Προβόπουλος - που ήταν προηγουμένως Αντιπρόεδρος της Πειραιώς - έκανε τα στραβά μάτια. 

Και η πολιτική εξουσία; Διακρίθηκε για την απουσία της...


Συντάκτης και εκφωνητής: Antonio Giovetti
Τεχνική υπηρεσία: Sergio Pérez Pérez
Μαγνητοσκόπηση και ήχος: Aless Vill
Φωτογραφίες: reyquiblog.blogspot.com, blogatsvo.com


Πηγές:

http://www.thepressproject.gr/article/73440

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=504372

http://www.expansion.com/agencia/efe/2013/04/22/18287002.html

http://www.nytimes.com/2013/06/11/business/global/a-wily-banker-reaches-the-top-in-greece.html?pagewanted=all&_r=2

http://kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=136855

http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-%2F%2FEP%2F%2FTEXT%2BWQ%2BP-2015-004670%2B0%2BDOC%2BXML%2BV0%2F%2FEN&language=ET

https://todossomosgriegos.wordpress.com/2013/02/04/grecia-pasok-y-nd-ante-la-autoridad-judicial-para-que-expliquen-su-enorme-deuda-el-escandalo-del-banco-agricola/

http://directnews.gr/economy/26299-hot-doc-o-attilas-3-exei-prosopo-trapezith.html

http://www.reuters.com/article/2012/07/16/us-greece-banks-idUSBRE86F0CL20120716

http://economico.sapo.pt/noticias/bcp-assina-acordo-para-vender-o-millennium-na-grecia_167543.html

http://www.bankofgreece.gr/Pages/el/Bank/Organization/governingbodies/provopoulos.aspx 

sábado, 27 de junio de 2015

Efectos Memorándum (Tercera Parte)

Enlace a la primera parte | Enlace a la segunda parte


CHIPRE: HISTORIA DEL FRACASO POLÍTICO Y ECONÓMICO DE UN PAÍS

LOS EFECTOS COLATERALES DEL MEMORÁNDUM: LA VENTA A PRECIO DE SALDO DE LAS SUCURSALES GRIEGAS DE LOS BANCOS CHIPRIOTAS


TERCER CAPÍTULO: EL PERFIL DEL BANCO DEL PIREO Y LAS RAZONES PROFUNDAS DE SU "ÉXITO" (MARZO DE 2013)



INTRODUCCIÓN


Desde la antigüedad clásica, la importancia de una gestión ética de los asuntos públicos ha sido subrayada por filósofos y escritores en obras que preconizaban un modelo utópico de Estado donde los ciudadanos mantenían una actitud participativa. A día de hoy, la recuperación de la centralidad de la política - relegada a una función marginal debido a las complejas estructuras sociales - resulta ser el objetivo principal de movimientos y partidos alternativos que ignoran que el problema es principalmente de carácter financiero y tiene que ser solucionado con las armas de la economía.


LOS DETALLES DEL EXPOLIO: LAS REACCIONES DE LAS AUTORIDADES CHIPRIOTAS

El acuerdo con el Banco del Pireo para la cesión de las sucursales griegas del Banco de Chipre, Cyprus Popular Bank y Hellenic Bank se encuadró en un plan de drástica reducción del tamaño del sector crediticio chipriota que rebasaba siete veces las dimensiones reales de la economía nacional. La operación fue saludada con entusiasmo por el ex Gobernador del Banco Central de Chipre Panikos Dimitriadis que declaró que el negocio se había cerrado en términos satisfactorios para los intereses del País puesto que la cantidad ingresada (524 millones de euros) correspondía al 66% del efectivo valor de los tres bancos. Sin embargo, Dimitriadis cayó en una evidente contradicción al admitir que unos 500 millones habían sido devueltos a los acreedores (BCE / Banco Central de Chipre) que a lo largo de 2012 habían concedido a Cyprus Popular Bank una línea de crédito extraordinaria (ELA, Emergency Liquidity Assistance). Asimismo, altos cargos del Ministerio de Economía y Hacienda echaron un jarro de agua fría sobre el optimismo de las élites financieras isleñas destacando que las condiciones de venta eran muy mejorables aunque reconocieron que el proceso hubiera supuesto un antes y un después en lo que atañe a las relaciones de dependencia económica mutua entre Atenas y Nicosia. Por último, la cúpula del Banco de Chipre lamentó que la liquidación de sus sedes helenas hubiese generado pérdidas por aproximadamente 2 mil millones de euros.

El convenio fue ratificado "ipso facto" por la Dirección General de Competencia de la Comisión Europea.  


EL COMUNICADO OFICIAL DEL BANCO DEL PIREO Y LAS VENTAJAS ECONÓMICAS DE LA ADQUISICIÓN

Tras la conclusión de las negociaciones, miembros del Comité Ejecutivo del Banco del Pireo afirmaron que la venta había sido beneficiosa tanto para la entidad, que así ampliaba su red en Grecia, como para la parte chipriota por obtener una cuantía muy superior a la que percibieron otros bancos extranjeros al traspasar a terceros sus actividades en territorio heleno. A este efecto, cabe señalar que el comprador consiguió ganancias netas de 3.6 mil millones de euros principalmente debido a que el valor de tasación de las oficinas griegas de las tres organizaciones financieras fue muy inferior al de sus activos (la diferencia se calculó en aproximadamente 3.4 mil millones de euros, algo que en el lenguaje financiero se califica como fondo de comercio negativo). 

Las conversaciones con los diversos postores (Alpha Bank, Banco Nacional de Grecia, Banco del Pireo y Banco Postal de Grecia) fueron abordadas por el Fondo Helénico de Estabilidad Financiera (el FROB griego) que les exigió completar rápida y eficazmente el proceso de incorporación de las sucursales griegas de los bancos chipriotas a la nueva realidad. En su comunicado oficial, el Banco del Pireo justificó su elección aludiendo a una serie de operaciones empresariales que habían desembocado en la adquisición de más de 15 grupos crediticios durante los últimos 15 años: el caso más asombroso tuvo lugar en el verano de 2012, cuando el gobierno del conservador Antonis Samarás regaló a la institución la parte buena del Banco Agrícola de Grecia por la módica suma de 95 millones de euros, mientras el Estado, asolado por las políticas destructivas del Memorándum, se comprometía a cubrir el riesgo de crédito. En la primavera de 2013 aconteció otra "hazaña" histórica: la absorción de la filial ateniense del Banco Comercial Portugués - que desde 2004 opera mediante la marca "Millennium" - por un millón de euros. El precio de venta tan bajo se atribuyó a las ingentes deudas con la empresa matriz que había tenido que recapitalizar la oficina a través de una inyección de 400 millones de euros. A esta altura, es preciso analizar los factores que determinaron el éxito tan repentino de una entidad bancaria que había estado muy afectada por la quita del 50% sobre la deuda de Atenas ocurrida a comienzos de 2012.

LAS "RELACIONES AMISTOSAS" ENTRE LAS DIRECTIVAS DEL BANCO DEL PIREO Y CYPRUS POPULAR BANK Y LA PASIVIDAD DEL BANCO DE GRECIA

Un análisis acurado sobre el "caso Pireo" debe tener en cuenta las normas no escritas que regulan el funcionamento de la sociedad griega y determinan la partición del poder entre quienes estén más vinculados a familias que hayan dominado la escena política y económica del País. 

La historia de este asunto muy turbio se remonta al año 2001, cuando el empresario griego Andreas Vgenopoulos, administrador del holding "Marfin Investment Group", adquirió Prime Bank, una pequeña entidad financiera de propiedad del Banco del Pireo que pasó a denominarse Marfin Bank. En 2006, el magnate ateniense se adueñó del 21.6% de Cyprus Popular Bank y afianzó su poderío económico: la fusión entre la institución gestionada por el mismo y los bancos "Laikí" y "Egnatia" dio lugar a un nuevo sujeto (Marfin Egnatia Bank) que se convirtió en la filial griega del grupo chipriota hasta que en 2011 se produjo su absorción. En Marzo de 2010, "Marfin Investment Group" emitió un bono por el valor de 252 millones de euros que atrajo principalmente el interés de sociedades relacionadas con Vgenopoulos y el todopoderoso Presidente del Banco del Pireo Mijalis Sallas. En el mundo de las finanzas el intercambio de favores es una práctica habitual: una auditoría encargada por el Consejo de Administración de Cyprus Popular Bank a lo largo de 2012 certificó que el año anterior Vgenopoulos había autorizado un préstamo de 113 millones de euros con el fin de que Sallas pudiese incrementar sus cuotas accionariales en el Banco del Pireo. El dinero fue depositado en tres compañías offshore (empresas situadas en Países con nivel impositivo muy bajo con el objetivo de ocultar la identidad de su propietario) cuya titularidad pertenecía a Sallas y sus dos hijos. De esta forma, un contubernio entre amigotes con intereses comunes fue suficiente para acabar con un País entero con la pasividad del ex Gobernador del Banco de Grecia Georgios Provopoulos (2008-2014) que anteriormente había desempeñado las funciones de Vicepresidente del Banco del Pireo. 

¿Y la política? En su rol de espectadora sin algún poder de decisión.


Redacción y locución: Antonio Giovetti
Servicio técnico del blog: Sergio Pérez Pérez
Grabación y audio: Aless Vill
Imágenes: reyquiblog.blogspot.com, blogatsvo.com


Fuentes:

http://www.thepressproject.gr/article/73440

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=504372

http://www.expansion.com/agencia/efe/2013/04/22/18287002.html

http://www.nytimes.com/2013/06/11/business/global/a-wily-banker-reaches-the-top-in-greece.html?pagewanted=all&_r=2

http://kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=136855

http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-%2F%2FEP%2F%2FTEXT%2BWQ%2BP-2015-004670%2B0%2BDOC%2BXML%2BV0%2F%2FEN&language=ET

https://todossomosgriegos.wordpress.com/2013/02/04/grecia-pasok-y-nd-ante-la-autoridad-judicial-para-que-expliquen-su-enorme-deuda-el-escandalo-del-banco-agricola/

http://directnews.gr/economy/26299-hot-doc-o-attilas-3-exei-prosopo-trapezith.html

http://www.reuters.com/article/2012/07/16/us-greece-banks-idUSBRE86F0CL20120716

http://economico.sapo.pt/noticias/bcp-assina-acordo-para-vender-o-millennium-na-grecia_167543.html

http://www.bankofgreece.gr/Pages/el/Bank/Organization/governingbodies/provopoulos.aspx


martes, 26 de mayo de 2015

Επιπτώσεις Μνημονίου (B' μέρος)





ΚΥΠΡΟΣ: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ: ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ (ΜΑΡΤΙΟΣ ΤΟΥ 2013) 


ΠΡΟΛΟΓΟΣ 

"Η χώρα μου είναι θύμα μίας εν ψυχρώ ληστείας. Μας έκλεψαν 3.5 δισεκατομμύρια ευρώ και τα έδωσαν σε μία ελληνική τράπεζα. Οι οικονομίες μίας ζωής, τα λεφτά που πήραν οι συμπολίτες μας από την συνταξιοδότησή τους. Η Τρόικα και το Eurogroup αποφάσισαν, και εμείς έπρεπε να συμφωνήσουμε με το πιστόλι στον κρόταφο". Αυτά τα λόγια εκστόμισε ο αρχηγός του κεντρώου Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗΚΟ) κ. Νικόλας Παπαδόπουλος που τάχθηκε εναντίον της πολιτικής αυστηρής λιτότητας μετά από την ρήξη με την συντηρητική κυβέρνηση του κ. Νίκου Αναστασιάδη. Σε αυτό το κείμενο θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στις συνθήκες οι οποίες οδήγησαν στην υλοποίηση του σχεδίου της ΕKT υποχρεώνοντας την Λευκωσία να ξεπουλήσει τα ελληνικά υποκαταστήματα της Τράπεζας Κύπρου, της Λαϊκής Τράπεζας και της Ελληνικής Τράπεζας στην Τράπεζα Πειραιώς.



Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ EUROGROUP ΤΗΣ 15ΗΣ - 16ΗΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ 2013 ΚΑΙ ΟΙ ΡΗΤΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ 

Από το 2010 οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης αμφισβητούσαν την βιωσιμότητα των κυπριακών χρηματοοικονομικών φορέων για την μεγάλη έκθεσή τους στην Ελλάδα. Το 2012, το κούρεμα κατά 50% του χρέους των Αθηνών προξένησε την ραγδαία επιδείνωση της δημοσιονομικής κατάστασης της Μεγαλονήσου καθιστώντας αναπόφευκτη την κατάστρωση προγράμματος έκτακτης ανάγκης. Η ένταξη της χώρας στο Μνημόνιο επισημοποιήθηκε μετά την συνεδρίαση του Eurogroup της 15ης - 16ης Μαρτίου του 2013 όπου οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης έθεσαν ως όρο δανειοδότησης την αποξένωση των δραστηριοτήτων των προαναφερθέντων τραπεζών. Η κίνηση των πιστωτών αιτιολογήθηκε ως εξής: 

A) Αποτελεσματική αντιμετώπιση της δυσανάλογης αύξησης των χρεών του Κυπριακού Δημοσίου. Χωρίς σχέδιο εξυγίανσης, η Λαϊκή θα χρεοκοπούσε δημιουργώντας ντόμινο εξελίξεων στην εθνική οικονομία.

B) Απαγόρευση της επιβολής περιοριστικών μέτρων στις συναλλαγές σε ιδρύματα που λειτουργούν έξω από την χώρα προέλευσης χωρίς την συγκατάθεση της Κεντρικής Τράπεζας του φιλοξενούντος κράτους. Επιπλέον, η Τρόικα φοβόταν ότι η εφαρμογή της εν λόγω πρωτοβουλίας σε μία Ελλάδα μαστιγωμένη από τα Μνημόνια θα προκαλούσε την μαζική απόσυρση καταθέσεων και την επακόλουθη κατάρρευση του Κυπριακού χρηματοπιστωτικού συστήματος. 


Στις 22 Μαρτίου δημοσιεύτηκε ο περί Eξυγίανσης Πιστωτικών και Άλλων Ιδρυμάτων Νόμος που απέδιδε στην Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου την εξουσία να εκκαθαρίσει αφερέγγυους οργανισμούς. Ως εκ τούτου, στις 26 του ιδιου μηνός ο Διοικητής κ. Πανίκος Δημητριάδης υπέγραψε την σύμβαση πώλησης εκ μέρους της Τράπεζας Κύπρου και της Λαϊκής Τράπεζας και ταυτοχρόνως ο Γενικός Διευθυντής της Διεύθυνσης Εξωτερικού της Ελληνικής Τράπεζας κ. Πέτρος Ιωαννίδης έκλεισε την αντίστοιχη συμφωνία.


ΟΙ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΚΠΟΙΗΣΗΣ    

Στις αρχές Μαρτίου του 2013 κλιμάκιο της Τρόικας (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) επισκέφτηκε την Κύπρο προκειμένου να ενημερωθούν οι ντόπιοι ιθύνοντες για τις κατευθυντήριες γραμμές του πακέτου διάσωσης. Μετά από τηλεφωνικές επαφές με την Τράπεζα της Ελλάδος, στις 9 Μαρτίου εκπρόσωποι της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, του Υποργείου Οικονομικών και των δανειστών αναχώρησαν για την Αθήνα για να συζητήσουν τους όρους της εκποίησης. Πάντως, οι δυο πλευρές δεν πέτυχαν συμβιβασμό λόγω της διαφωνίας τους σχετικά με την αποτίμηση των δανειακών χαρτοφυλακίων των τριών ιδρυμάτων. Έκτοτε, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανέλαβε την διαχείριση του θέματος και συνήψε σύμβαση πώλησης σύμφωνα με τα ακόλουθα σημεία:

A) Η αποτίμηση των δανειακών χαρτοφυλακίων έπρεπε να λάβει υπόψη της τις προβλέψεις κερδοφορίας στο πιο δυσμενές μακροοικονομικό περιβάλλον τις οποίες είχε υπολογίσει η αμερικάνικη συμβουλευτική εταιρεία PIMCO,

B) Καταβολή 50% του συνολικού ποσού (1.5 δις) από τον αγοραστή και του υπόλοιπου 50% από τον πωλητή. Με αυτό τον τρόπο, οι μητρικές επιχειρήσεις θα έπρεπε να συμβάλουν στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών υποκαταστημάτων τους,

Γ) Διεξαγωγή αυστηρού ελέγχου για τα δάνεια που θα παραχωρούνταν και αναθεώρηση της έκθεσης της PIMCO εξαιτίας των εξόδων αναδιοργάνωσης των συγκεκριμένων οργανισμών. Σε αυτήν την περίπτωση, ο αγοραστής θα δικαιούτο μείωση έως 350 εκατομμύρια ευρώ στο τίμημα πώλησης.


Το ζήτημα αποτέλεσε το αντικείμενο της συνεδρίασης του Eurogroup της 15ης - 16ης Μαρτίου του 2013. Την επόμενη ημέρα, η Τράπεζα της Ελλάδος μπήκε σε επαφή με την Εθνική Τράπεζα, την Alpha Bank, την Τράπεζα Πειραιώς και το Νέο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο για να τους προτείνει την απόκτηση του υγιούς τμήματος των ελληνικών παραρτημάτων των κυπριακών ιδρυμάτων σύμφωνα με τα οριζόμενα από τις Βρυξέλλες. Στις 22 Μαρτίου η Τράπεζα Πειραιώς εκδήλωσε το ενδιαφέρον της για την συναλλαγή και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα κατάβαλλε την συμφωνηθείσα χρηματική ποσότητα. Στο μεταξύ, η διαδικασία βρισκόταν σε εξέλιξη και στην Μεγαλόνησο: στις 18 Μαρτίου η Μονάδα Εξυγίανσης της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου ανακοίνωσε την απόφαση του Eurogroup στους τρεις εμπλεκόμενους οργανισμούς οι οποίοι αρνήθηκαν συνθήκες τοσο επιβλαβείς για τα συμφέροντά τους. Παρ'όλα αυτά, η στάση τους αψηφήθηκε.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας Πειραιώς εξέφρασε την δυσαρέσκεια του με το τελικό κείμενο της σύμβασης και απαίτησε την ένταξη ρήτρας που θα επέτρεπε στον αγοραστή να ακυρώσει την συμφωνία εαν το κόστος αναπροσαρμογής ξεπερνούσε τα 350 εκατομμύρια ευρώ. Ως συνήθως, οι πολιτικοί υπακούουν στις διαταγές των κερδοσκόπων: ο τότε Επίτροπος Ανταγωνισμού κ. Joaquín Almunia, ο πρώην Έλληνας Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης προχώρησαν στις εξής τροπολογίες που εξαγγέλθηκαν κατά την διάρκεια της συνεδρίασης του Eurogroup της 25ης Μαρτίου:


A) Περαιτέρω μείωση έως 450 εκατομμύρια ευρώ στο τίμημα πώλησης,

B) Κατάργηση της παραγράφου που παραχωρούσε στον επενδυτή να αναθεωρήσει τις προβλέψεις της PIMCO,

Γ) Καταβολή του 67% του συνολικού ποσού από τον αγοραστή (1.005.000.000 ευρώ). Στο τέλος, η Τράπεζα Πειραιώς πλήρωσε μόνο 524.000.000 ευρώ.


Οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν στην Λευκωσία μεταξύ στελεχών της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου και της Τράπεζας Πειραιώς παρουσία απεσταλμένων των πιστωτών, της Τράπεζας της Ελλάδος και του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Η απουσία των πολιτικών αρχών και των αντιπρόσωπων των τριών υπό ξεπούλημα χρηματοοικονομικών οργανισμών επιβλήθηκε από την Τρόικα. Έτσι, ο ιδιώτης εξασφάλισε:


A) Τα δανειακά χαρτοφυλάκια των ελληνικών παραρτημάτων των κυπριακών ιδρυμάτων. Η PIMCO αποτίμησε τα περιουσιακά στοιχεία τους στα 16.2 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό 3.1 δισεκατομμυρίων κάτω από την αξία που είχε αναφερθεί στα τραπεζικά βιβλία, 

B) Την ιδιοκτησία των γραφείων αξίας 250 εκατομμυρίων ευρώ,

Γ) Τις υποχρεώσεις των καταθέσεων που ανέρχονταν στα 15 δισεκατομμύρια ευρώ με ημερομηνία 15 Μαρτίου του 2013.

Δ) Την διαχείριση των εργασιακών συμβάσεων. Εκείνη την εποχή, τα ελληνικά υποκαστήματα των κυπριακών τραπεζών αριθμούσαν 5268 υπαλλήλους.



Στο επόμενο κεφάλαιο θα παρουσιαστεί το προφίλ της Τράπεζας Πειραιώς και θα αναλυθούν οι λόγοι αυτής της επιλογής. 


Συντάκτης και εκφωνητής: Antonio Giovetti
Τεχνική υπηρεσία του blog: Sergio Pérez Pérez
Μαγνητοσκόπηση και ήχος: Aless Vill
Φωτογραφίες: www.goldnews.com.cy, article.wn.com.


Πηγές: 

http://www.sigmalive.com/news/oikonomia/211863/idou-to-sxedio-tou-kourematos-kai-ksepoulimatos-ton-trapezon

file:///C:/Users/usuario/Downloads/ecb_final.pdf%20(2).pdf

http://www.thepressproject.gr/article/73440

http://www.philenews.com/el-gr/top-stories/885/245044/apokalypsi-tagesspiegel-to-kourema-tou-2013-prokrithike-mines-prin

http://www.philenews.com/el-gr/oikonomia-kypros/146/245405/oloi-ixeran-gia-to-kourema-apokalyptikes-plirofories

http://www.efsyn.gr/arthro/promeletimeno-egklima-stin-kypro

http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/765437/Article.aspx

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=504372

http://www.bankofgreece.gr/BoGDocuments/%CE%9D.3601-1.8.2007-%CE%91%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%AE%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%B1%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%B1_%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%B9%CE%B4%CF%81%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1.pdf


https://www.ecb.europa.eu/ecb/legal/pdf/el_con_2013_10_draft_law_1.pdf




















martes, 5 de mayo de 2015

Efectos Memorándum (Segunda Parte)

Enlace a la primera parte | Enlace a la tercera parte






CHIPRE: HISTORIA DEL FRACASO POLÍTICO Y ECONÓMICO DE UN PAÍS

LOS EFECTOS COLATERALES DEL MEMORÁNDUM: LA VENTA A PRECIO DE SALDO DE LAS SUCURSALES GRIEGAS DE LOS BANCOS CHIPRIOTAS

SEGUNDO CAPÍTULO: LAS NEGOCIACIONES CON LOS PODERES FÁCTICOS Y EL MÉTODO DE EXPOLIO (MARZO DE 2013)



INTRODUCCIÓN


"Mi País fue víctima de un saqueo friamente planificado. Nos robaron 3.5 mil millones de euros para enriquecer a un banco griego. Se llevaron los ahorros de los ciudadanos y el dinero de los pensionistas. La Troika y el Eurogrupo habían decidido de antemano la aplicación de semejantes medidas y nosotros tuvimos que acatarlas con una pistola en la sien. Fue uno de los mayores escándalos de la historia de la zona euro"Así se expresó Nikolas Papadopoulos, el líder del Partido Demócrata, una formación de centro que inicialmente había apoyado las políticas de austeridad para luego asumir una postura más crítica al respecto. En este artículo se hará hincapié en el contexto en el que se materializó el plan del Banco Central Europeo examinado en el capítulo anterior y las condiciones que obligaron a  Nicosia a traspasar al Banco del Pireo la gestión y la propiedad de las oficinas helenas del Banco de Chipre, Cyprus Popular Bank y Hellenic Bank.


LA SESIÓN DEL EUROGRUPO DEL 15/16 MARZO DE 2013 Y LAS CLÁUSULAS DEL RESCATE

A partir del año 2010 las agencias de calificación de riesgos advirtieron a las autoridades de la pequeña Nación mediterránea de que su sistema financiero quedaba excesivamente expuesto a la crisis griega. A lo largo de 2012, la quita del 50% de los bonos soberanos de Atenas hizo precipitar la situación de las arcas de la isla y la hipótesis de un rescate cogía cada vez más fuerza. La intervención se formalizó en la sesión del Eurogrupo del 15/16 de Marzo de 2013 en la que los Ministros de Economía de los Países que habían adoptado la moneda única impusieron a cambio del préstamo la venta a terceros de las sucursales helenas de los bancos chipriotas. Esta exigencia se fundamentaba en los siguientes motivos:


A) Necesidad de atajar un aumento desproporcionado de la deuda pública de Nicosia. Sin un programa de ajustes, la Troika (UE-BCE-FMI) daba por sentado que la quiebra de Cyprus Popular Bank hubiera producido un efecto dominó en la economía nacional.

B) Imposibilidad de poner en marcha un "corralito" en entidades crediticias situadas fuera del País de origen sin el consentimiento del Banco Central del Estado de acogida. Los acreedores temían que la implementación de dicha iniciativa hubiera causado una fuga masiva de capitales en una Grecia devastada por los recortes draconianos. En consecuencia, el Fondo de Garantías de Depósitos no hubiera podido cubrir las pérdidas provocando el vapuleamiento de la banca chipriota.  

En fecha 22 de Marzo de 2013 fue publicada la Ley de saneamiento de instituciones financieras que atribuía al Banco Central de Chipre el poder de desprenderse de organizaciones consideradas económicamente inviables. En virtud de esta disposición, el 26 de Marzo el Gobernador Panikos Dimitriadis dio su visto bueno a la liquidación de los activos griegos del Banco de Chipre y Cyprus Popular Bank. Asimismo, el Director General del Departamento de Comercio Exterior de Hellenic Bank Petros Ioannidis firmó el convenio con los inversores.




LAS CONVERSACIONES CON BRUSELAS Y LAS CONDICIONES DE COMPRAVENTA

A comienzos del mes de Marzo de 2013 los representantes de los acreedores viajaron a Chipre para ilustrar a los responsables políticos y financieros locales las directrices del plan económico del BCE a cuya aplicación quedaba supeditado el otorgamiento del préstamo. Tras algunas conversaciones telefónicas previas, el día 9 de Marzo una delegación de funcionarios del Banco Central de Chipre, del Ministerio de Economía y de la troika se marchó a Atenas para negociar con la cúpula del Banco de Grecia los términos de la cesión, pero las partes manifestaron fuertes divergencias acerca de la valoración de las carteras de crédito de las tres entidades implicadas en la operación. A esa altura, la pelota pasó a la Dirección General de Competencia de la Comisión Europea que estipuló un contrato de compraventa a través de estos tres puntos:


A) Valoración de las carteras de crédito del Banco de Chipre, Cyprus Popular Bank y Hellenic Bank según las previsiones de rentabilidad en el escenario macroeconómico más adverso efectuadas por la firma de inversión estadounidense PIMCO;

B) Reparto equitativo (50-50%) entre el comprador y el vendedor de la cuantía a abonar (1.5 mil millones de euros). De esta forma, las empresas matrices tenían que contribuir a la recapitalización de sus sedes en Grecia;  

C) Realización de un estricto control sobre la concesión de créditos a particulares o empresas. Además, se planteaba una revisión de los datos elaborados por PIMCO que contemplase los gastos de organización de las nuevas entidades. En este caso, el adquisidor hubiera obtenido un descuento de hasta 350 millones de euros sobre el precio de venta.



El asunto fue debatido en la sesión del Eurogrupo del 15/16 Marzo de 2013. El día siguiente, el Banco de Grecia entabló contactos con el Banco Nacional de Grecia, Alpha Bank, el Banco del Pireo y el Banco Postal de Grecia para sondear su disponibilidad a la adquisición de acuerdo con las disposiciones pactadas con Bruselas. El 22 de Marzo la propuesta fue aceptada por el Banco del Pireo que no hubiera cargado con los costes del negocio puesto que el dinero hubiera sido proporcionado por el Fondo Helénico de Estabilidad Financiera (el FROB griego). Mientras tanto, el proceso burocrático se desarrollaba también en la isla: el día 18 de Marzo la Unidad de Saneamiento Financiero del Banco Central de Chipre comunicó las decisiones del Eurogrupo a las directivas del Banco de Chipre, Cyprus Popular Bank y Hellenic Bank que rechazaron condiciones tan dañinas para sus intereses. Sin embargo, su parecer fue desestimado.

El Consejo de Administración del Banco del Pireo no mostró su conformidad con las normas contractuales y exigió la inclusión de un apartado sobre la posibilidad de rescindir el convenio en caso de que la inversión para la reestructuración de las tres compañías rebasase la cifra de 350 millones de euros. Como sucede habitualmente, la economía manda y la política obedece supinamente: el entonces Comisario europeo de Competencia Joaquín Almunia, el ex Primer Ministro heleno Antonis Samarás y el Presidente de la República de Chipre Nikos Anastasiadis acordaron las siguientes modificaciones que fueron anunciadas en la nueva reunión del Eurogrupo programada para el día 25 de Marzo:


A) Ampliación del descuento de 350 a 450 millones de euros;

B) Derogación de la cláusula que otorgaba al comprador el derecho de revisar las estimaciones de PIMCO;


C) Aumento hasta el 67% (1.005.000.000 €) de la cantidad a abonar por parte del adquisidor, quien finalmente depositó cerca de un 35% (524.000.000 €).



Las negociaciones prosiguieron en Nicosia entre representantes del Banco Central de Chipre y del Banco del Pireo ante la presencia de miembros de la Troika, del Banco de Grecia y del Fondo Helénico de Estabilidad Financiera. La participación de funcionarios de las tres instituciones afectadas y de las autoridades civiles no se consideró oportuna por expresa voluntad de los prestamistas. Así, el Banco del Pireo se aseguró:


A) Las carteras de crédito de las sucursales de los tres bancos chipriotas ubicadas en territorio heleno. El patrimonio de los mismos había sido valorado por PIMCO en 16.2 mil millones de euros (3.1 mil millones menos que en los libros bancarios);

B) La propiedad de los edificios valorados en 250 millones de euros;


C) Los derechos y obligaciones inherentes a los depósitos valorados en 15 mil millones de euros en fecha 15 de Marzo de 2013.

D) La gestión de los recursos humanos. En Marzo de 2013 las sedes griegas de los tres bancos chipriotas contaban con 5268 trabajadores.


En el próximo capítulo se detallarán el perfil del Banco del Pireo y las razones de su elección.


Redacción y locución: Antonio Giovetti
Servicio técnico del blog: Sergio Pérez Pérez
Grabación y audio: Aless Vill
Imágenes: www.goldnews.com.cy, article.wn.com.


Fuentes:

http://www.thepressproject.gr/article/73440

http://www.efsyn.gr/arthro/promeletimeno-egklima-stin-kypro

http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/765437/Article.aspx

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=504372

http://olympia.gr/2015/02/09/%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CE%B5%CF%86/

http://www.cylaw.org/nomoi/indexes/2013_1_17.html




sábado, 18 de abril de 2015

Επιπτώσεις Μνημονίου (A' μέρος)










ΚΥΠΡΟΣ: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ


ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ: ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΑΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ


ΠΡΟΛΟΓΟΣ


Στις αρχές του προηγουμένου Μαρτίου το ψηφιακό περιοδικό "The Press Project" αποκάλυψε το ιστορικό του ξεπουλήματος των ελληνικών υποκαταστημάτων της Τράπεζας Κύπρου, της Λαϊκής Τράπεζας και της Ελληνικής Τράπεζας. Το άρθρο που βασίστηκε στο λεπτομερές ρεπορτάζ του Γερμανού δημοσιογράφου Harald Schumann για την εφημερίδα "Der Tagesspiegel" φανέρωσε πως το "Σενάριο Κύπρου" στήθηκε κυνικά και μεθοδικά από την παγκόσμια ελίτ αρκετούς μήνες πριν την εφαρμογή των μνημονιακών διατάξεων. Το σκάνδαλο παίρνει μεγάλες διαστάσεις αφού η Τράπεζα Πειραιώς πλήρωσε μονο 524 εκατομμύρια ευρώ για την διαχείριση καταθέσεων ύψους περίπου 12.8 δισεκατομμυρίων.

Λόγω της περιπλοκότητας του θέματος το κείμενο χωρίζεται σε διάφορα μέρη.


ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Ο ΟΔΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ (ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ΤΟΥ 2013)

Το 2012 η Τρόικα διοχέτευσε 40 δισεκατομμύρια στις τέσσερις ελληνικές συστημικές τράπεζες (Alpha Bank, Εθνική Τράπεζα, Eurobank και Τράπεζα Πειραιώς) για να καλυφθούν οι ζημιές από το PSI. Το μέτρο δεν προέβλεπε την χρηματοδότηση των ξένων οργανισμών εγκατεστημένων στην χωρα επειδή δεν τελούσαν υπό τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος. Στο μεταξύ, η κρίση έπληττε όλο και σοβαρότερα την Μεγαλόνησο και η Λευκωσία κατέφυγε στις υπηρεσίες της ιαπωνικής συμβουλευτικής εταιρείας Nomura προκειμένου να εκκαθαριστούν οι διεθνείς δραστηριότητες των δικών της χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Η πρωτοβουλία δεν καρποφόρησε αφού ουδείς δεν έδειξε πρόθυμος να προχωρήσει σε τόσο επικίνδυνη επένδυση λόγω της αδυναμίας της ελληνικής αγοράς. Το πιθανότατο ενδεχόμενο να κουρευτεί σχεδόν το 30% των καταθέσεων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα (3.7 δισεκατομμύρια περίπου) αναστάτωσε τους δανειστές. Για να αποφευχθεί η κατάρρευση του Ευρωσυστήματος τον Ιανουάριο του 2013 η ΕΚΤ κατέστρωσε έναν οδικό χάρτη που περιλάμβανε τα δυο ακόλουθα σημεία:


A) Έναρξη της διαδικασίας αυτονόμησης των υποκαταστημάτων από την μητρική επιχείρηση και μετατροπή τους σε θυγατρικές. Με αυτό τον τρόπο το δικαίωμα εποπτείας θα μεταβιβαζόταν στην Τράπεζα της Ελλάδος, κάτι που θα σταματούσε τον κίνδυνο μετάδοσης της κυπριακής κρίσης στην γειτονική χώρα και ταυτοχρόνως θα απάλλασσε την Λευκωσία από την διαχείριση των ελληνικών τοξικών ομολόγων,


B) Απαγόρευση της εθνικοποίησής τους από την ελληνική κυβέρνηση. Η παραχώρηση των δόσεων θα εξαρτιόταν από την τήρηση αυτού του όρου εκ μέρους των Αθηνών. Επιπλέον, η Τρόικα θα λάμβανε υπόψη της την προσφυγή στα διεθνή δικαστήρια με βάση ο,τι ορίζεται από τις διμερείς συμφωνίες περί προστασίας των επενδύσεων.






ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΩΛΗΣΗΣ

Η ΕΚΤ υπαγόρευσε τις εξής εναλλακτικές λύσεις για την δημιουργία των θυγατρικών και την πώλησή τους:


A) Voluntary scenario (Εκούσιο Σενάριο): Στην συγκεκριμένη περίπτωση η διαδικασία θα θετόταν σε εφαρμογή εξαιτίας της απόφασης της συνέλευσης των μετόχων των τριών εμπλεκομένων τραπεζών. Τονίζεται η σημασία να αποταμιευτεί ένα ικανοποιητικό ποσο για τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Κύπρου.

B) Involuntary scenario I (Ακούσιο Σενάριο A'): Στην συγκεκριμένη περίπτωση η διαδικασία θα θετόταν σε εφαρμογή εξαιτίας της μονομερούς απόφασης της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου βάσει του νομοσχεδίου περί εξυγίανσης πιστωτικών και άλλων ιδρυμάτων που της απέδιδε την εξουσία να εκκαθαρίσει μη βιώσιμους οργανισμούς.

Γ): Involuntary Scenario II (Ακούσιο Σενάριο B'): Στην συγκεκριμένη περίπτωση η διαδικασία θα θετόταν  θετόταν σε εφαρμογή εξαιτίας της μονομερούς απόφασης της Τράπεζας της Ελλάδος η οποία μπορεί να αναστείλει τις δραστηριότητες οποιουδήποτε χρηματοπιστωτικού ιδρύματος άλλου κράτους-μέλους της ΕΕ εντός του εδάφους της Δημοκρατίας σύμφωνα με ο,τι προβλέπεται από το άρθρο 65 του νόμου 3601/2007. Η ΕΚΤ διευκρίνισε ότι οι αρμόδιες αρχές θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τους τέτοια υπόθεση ενόψει μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης.


Το κοινοτικό όργανο προσδιόρισε τα εξής επενδυτικά προφίλ:

A) Μια εμπορική τράπεζα εγκατεστημένη στην Ελλάδα,


B) Μια νεοσύστατη τράπεζα πλήρως κεφαλαιοποιημένη από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας,


Γ) Μια μεταβατική τράπεζα (bridge bank) που να διοικούσε το καλο μέρος των ελληνικών υποκαταστημάτων της Τράπεζας Κύπρου, της Λαϊκής Τράπεζας και της Ελληνικής Τράπεζας μέχρι την εύρεση στρατηγικού αγοραστή. Αυτό δεν αποτελούσε το προτιμητέο σενάριο της ΕΚΤ λόγω του προσωρινού χαρακτήρα του παραπάνω φορέα ο οποίος δεν εντασσόταν στο πλαίσιο της νομισματικής πολιτικής της Ευρωζώνης.



Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ DEAL

Το επεξεργασμένο πρόγραμμα της ΕΚΤ χρειαζόταν μια μακρά γραφειοκρατική διαδικασία που αποτελούταν από τα παρακάτω έξι βήματα:


A) Ο στρατηγικός επενδυτής θα έπρεπε να γνωστοποιήσει στην Τράπεζα της Ελλάδος το επιχειρησιακό σχέδιο και τα ονόματα των στελεχών του Διοικητικού Συμβουλίου. Η τελική απόφαση θα ανακοινωνόταν εντός 12 μηνών από την υποβολή των δικαιολογητικών μετά από τυπικές συνομιλίες με τις κυπριακές αρχές.

B) Τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία των ελληνικών υποκαταστημάτων των κυπριακών ιδρυμάτων θα παραχωρούνταν στις θυγατρικές κατόπιν της απαραίτητης αποτίμησης του Ανεξαρτητου Αποτιμητή και της σχετικής έγκρισης της Τράπεζας της Ελλάδος.


Γ) Η παραχώρηση των συμβατικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των ελληνικών υποκαταστημάτων των κυπριακών ιδρυμάτων στις θυγατρικές ενδεχόταν να εγκριθεί από την μητρική εταιρεία.


Δ) Ο στρατηγικός επενδυτής θα ενημερωνόταν για τις εξελίξεις της συγκεκριμένης διαδικασίας σύμφωνα με τα οριζόμενα  από τις αρμόδιες αρχές.


E) Η κατεπείγουσα ανακεφαλαιοποίηση της Τράπεζας Κύπρου, της Λαϊκής Τράπεζας και της Ελληνικής Τράπεζας θα πραγματοποιούταν μέσω της fast-track διαδικασίας σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το πρόγραμμα διάσωσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Έτσι, οι εν λόγω οργανισμοί θα είχαν πιο εύκολη πρόσβαση στην χρηματοδότηση της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου.


ΣΤ) Η παραχώρηση έκτακτης ρευστότητας (ΕLΑ) στις θυγατρικές και η ένταξη τους στο πλαίσιο της νομισματικής πολιτικής της ευρωζώνης θα εγκρινόταν από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ.



Για άλλη μια φορά, μη αιρετοί αντιπρόσωποι που είχαν χαράξει την πορεία της Κύπρου προς την άβυσσο σφετερίστηκαν το ρολο της πολιτικής εξουσίας για να επιβάλουν μη βιώσιμα σχέδια για το σύνολο της κοινωνίας. Μέχρι ποτε θα πληρώνουμε τα σπασμένα;


Συντάκτης: Antonio Giovetti
Τεχνική υπηρεσία: Sergio Pérez Pérez
Μαγνητοσκόπηση και ήχος: Aless Vill
Φωτογραφίες: pseka.net, media.rtv.net


Πηγές:

http://www.sigmalive.com/news/oikonomia/211863/idou-to-sxedio-tou-kourematos-kai-ksepoulimatos-ton-trapezon

file:///C:/Users/usuario/Downloads/ecb_final.pdf%20(2).pdf

http://www.thepressproject.gr/article/73440

http://www.philenews.com/el-gr/top-stories/885/245044/apokalypsi-tagesspiegel-to-kourema-tou-2013-prokrithike-mines-prin

http://www.philenews.com/el-gr/oikonomia-kypros/146/245405/oloi-ixeran-gia-to-kourema-apokalyptikes-plirofories

http://www.efsyn.gr/arthro/promeletimeno-egklima-stin-kypro

http://www.euro2day.gr/news/economy/124/articles/765437/Article.aspx

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=504372

http://www.bankofgreece.gr/BoGDocuments/%CE%9D.3601-1.8.2007-%CE%91%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%B4%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%AE%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%B1%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%B1_%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%B9%CE%B4%CF%81%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1.pdf

https://www.ecb.europa.eu/ecb/legal/pdf/el_con_2013_10_draft_law_1.pdf